به تو می سپارمش

ای پیغمبر خدا از من و از دخترت که به دیدن تو آمده و در کنار تو زیر خاک خفته است، بر تو درود باد! خدا چنین خواست که او زودتر از دیگران به تو بپیوندد. پس از او شکیبایی من به پایان رسیده و خویشتنداری ام از دست رفته. اما آنچنان که در جدایی تو صبر پیشه کردم، در مرگ دخترت هم جز صبر چاره ندارم که شکیبایی بر مصیبت، سنت است. ای پیغمبر خدا! تو بر سینه من جان دادی! تو را به دست خود در دل خاک سپردم! قرآن خبر داده است که پایان همه بازگشت به سوی خداست.

اکنون امانت به صاحبش رسید، زهرا(س) از دست من رفت و نزد تو آرمید. ای پیغمبر خدا پس از او آسمان و زمین زشت می نماید و هیچ گاه اندوه دلم نمی گشاید.

چشمانم بی خواب و دل از سوز غم کباب است، تا خدا مرا در جوار تو ساکن گرداند. مرگ زهرا ضربتی بود که دل را خسته و غصه ام را پیوسته گردانید و چه زود جمع ما را به پریشانی کشانید. شکایت خود را به خدا می برم و دخترت را به می سپارم! خواهد گفت که امتت پس از تو با وی چه ستمها کردند. آنچه خواهی از او بجو و هر چه خواهی بدو بگو! تا یر دل بر تو بگشاید و خونی که خورده است بیرون آید و خدا که بهترین داور است میان او و ستمکاران داوری کند. سلامی که به تو می دهم بدرود است، نه از روی ملالت واز روی شوق است، نه کسالت . اگر می روم نه ملول و خسته جانم و اگر می مانم نه به وعده خدا بدگمانم و چون شکیبایان را وعده داده است در انتظار پاداش او می مانم که هر چه هست از اوست و شکیبایی نیکوست. اگر بیم چیرگی ستمکاران نبود برای همیشه در کنار قبرت باقی می ماندم و در این مصیبت بزرگ، چون فرزند مرده جوی اشک از دیدگانم می راندم. خدا گواه است که دخترت پنهانی به خاک می رود. هنوز روزی چند از مرگ تو نگذشته و نام تو از زبانها نرفته، حق او را بردند و میراث او را خوردند. درد دل را با تو در میان میگذارم و دل را به یاد تو خوش می دارم که درود خدا بر تو باد و سلام و رضوان خدا بر فاطمه(س).

سخنان حضرت علی (ع) خطاب به حضرت محمد(ص) بر سر مزار ایشان پس از به خاکسپاری حضرت زهرا(س)؛برگرفته از اصول کافی ج 1 صص 458-459

منبع: همشهری جوان شماره 210